دانلود آلبوم گوگوش به نام خانم ها و آقایان: بهترینهای گوگوش

دوران طلایی گوگوش بود. واقعا عجب دنیایی همه پیر میشیم.

سپاسگزارم از تو موزیک باران

باوجودقدیمی بودن شان ولی بازتازگی دارن وبینظیروتکرارناپذیر…….سپاس فراوان ازموزیک باران عزیز

با تشکر از آقا کیارش _ اینو میگن البوم

بیشتر بازیگر خوبی بوده تا خواننده …. صدای دلنشینی نداره و یه جوری مثه جیغ میمونه ، شخصیت و کلا آدم جالبی هم نیست

سعید شما برو تاتالو گوش کن تازه به دوران رسیده

ممنون از شما لطفا البوم تازه منتشر شده و نایاب ایطوره بی تکرار پاپ راک ایران فرهاد مهراد رو در گروه بلک کتس قرار بدید
Farhad In Black Cats 2023

با نظر سعید مخصوصا اونجاش که شخصیت جالبی نداره موافقم
اصلا شخصیتی انسانی که داری اصول باشه باشه نداره
مثل داریوش ستار و معین و حتی ستارگان تکرار نشدنی هنر ایران بانوانی مثل هایده و مهستی و حمیرا و…که تا آخرین لحظه زندگی و یا تا الان که هستن اصول و شحصیت خودشون رو حفظ کردن
داریوش امروز درسته از نظر سن و سال با داریوش روزگار شقایق و فریاد زیر آب و بوی خوش گندم فرق داره ولی همون شحصیت اون سالها همراه با پختگی بیشتر رو داره
ولی این خانم همونیه که مارتیک گفت …
قدر ناشناس
ولی خوب شانس ایشون در منتها درجه درخشش بود وقتی دردونه استریو طنین واروژان و بابک افشار و اسفندیار منفرد زاده و شهیار قنبری شد

از معدود هنرمندان افسانه ای ایران

متأسفانه موسیقی ایرانی در طول دوران تاریخ معاصرش هیچوقت نتونسته در جایگاه جهانی خودش رو به دنیا عرضه کنه، مثلاً در دهه هشتاد میلادی ( مصادف با دهه شصت شمسی خودمون) موسیقی پاپ کره ای تا حدی پیشرفت کرد تا به تمام دنیا عرضه شد و به دنباله آن، سبک راک و رپ کره ای نیز تا به امروز در سطح جهانی عرضه میشه،( نمونه بارزش گروه بی تی اس که در میان هموطنان ما هم طرفداران زیادی داره)

پس اگه قرار باشه موسیقی یک کشوری در سطح جهانی شناخته و معروف بشه، باید از طریق موسیقی پاپ اون کشور وارد عرصه جهانی شد، در دهه پنجاه موسیقی ما رفته رفته از حالت سنتی خارج شد و به شدت به سمت موسیقی پاپ و راک رفت، به طوری که آهنگ های گل یخ و حجم خالی کوروش یغمایی و آهنگ کودکانه فرهاد ( همون آهنگ بوی عیدی) در سبک راک و در سبک پاپ هم آهنگ های بی نظیری در میان خارجی ها طرفدار پیدا کرد ( مثل آهنگ زمستون و همین آهنگ قصه دو ماهی و یا آهنگ معروف آرتوش(گریه نکن که سرنوشت)) اما در یکی از اون سالهای آخر دهه پنجاه یه اتفاقی افتاد که به لطف اون اتفاق کلا این رویه به هم خورد ( فکر کنم همه منظورمو فهمیدن 🙂، چون نمیخوام بحث رو سیاسیش کنم)
بعد از اون در دهه شصت با تلاش لس آنجلسی ها موسیقی پاپ ایرانی دوباره احیا شد و یه جورایی میشه گفت در دهه هفتاد به اوج خودش رسید و در اوایل دهه هشتاد، آماده برای عرضه در سطح جهانی شد و البته این کار برای اونها به مراتب سخت تر بود چرا که لس آنجلسی ها در آمریکا بودن و به قول داریوش: ما در اینجا با پنج میلیون نفر سر و کار داریم، اما خوانندگان داخل کشور با هشتاد میلیون نفر.
اما متأسفانه در همون سالهای اول دهه هشتاد، وزارت ارشادی که خودش تقریباً به مدت دو دهه موسیقی رو ممنوع اعلام کرده بود، با کپی کاری از رو دست لس آنجلسی ها ( مثل محسن چاوشی و امیر تاجیک که هر دو نسخه دوم و کپی برداری از روی سیاوش قمیشی و ابی هستن) رفته رفته مثل خوره به جون موسیقی پاپ ایرانی افتاد و ملت همیشه حاضر در صحنه هم بی خبر از این اتفاقات به کنسرتای خواننده های داخلی بی سواد میرفتن و امروزه به لطف باند و مافیای موسیقی پاپ که همش پارتی بازیه، موسیقی پاپ ایرانی به این روز افتاده و شاید سالهای سال طول بکشه تا دوباره موسیقی پاپ ایرانی به اوج برسه، هر چند که باید بگم متاسفانه با این سیل نزولی که داخلی ها به جون موسیقی پاپ انداختن و لس آنجلسی ها که دیگه فاقد حمایت مردم هستن، بعید میدونم که دیگه موسیقی پاپ به دوران اوج برگرده.

سلام
خسته نباشید.
میدونم سرتون شلوغه و تهیه آلبوم‌ها هزینه داره.
سپاس بیکران از زحمات شما.
می‌خواستم آبوم کیو کیو بنگ بنگ از خانم گوگوش و آلبوم یک صمد و دو لیلا از خانم لیلا فروهر (درسته خلاصه نمایش هست ولی ترانه‌های بسیار زیبایی در این آلبوم هست.) رو برای تهیه پیشنهاد بدم.